Page 36 - สวทช. คิดค้นชุมขนเข้มแข็ง

เกษตรกรยุคใหม่ “ปลู กเอง ขายเอง”
สตรอว์ เบอร์รี่ สี แดงสดที่ออกผลกระจายอยู่ ทั่ ว
สองหมู่บ้าน คื อผลผลิ ตที่แลกมาด้ วยการลงทุ นลงแรง
ของชาวบ้านและเจ้ าหน้ าที่กว่า 10 ปี แม้ ผลผลิตที่ได้
เพิ่มขึ้นอย่างน่าพอใจ คำ�ถามที่ตามมาและดูเหมือนสำ�คัญ
ขึ้นเรื่อยๆ คือ “ปลูกแล้วจะขายใคร”
ปิ ยทัศน์ เล่ าว่ า เมื่ อก่ อนการตลาดเป็ นโจทย์
ยากสำ�หรั บคนทำ�งาน แต่พอเห็ นศั กยภาพของ พี่ยิ่ ง
(นางนรรถพร สุโพธิ์ ) ทำ�ให้เริ่มเห็นลู่ทางมากขึ้น
“คนทำ�การตลาดได้ หนึ่งใจสู้ สองกล้าเสี่ยง สามต้อง
พร้อมเสียอะไรบางอย่างไปก่อน เกษตรกรเอาผลผลิ ตไปขาย
เขาขอชิมไม่ ให้ชิม แต่พี่ยิ่งใส่กระเช้าไว้เลย ชิ มเลย พี่ยิ่งกล้า
คุยกับนักท่องเที่ยว กล้าคุยกับลูกค้ า บางคนเขามาถาม ยิ้ม
ไม่ตอบ พี่ยิ่งมีทั้ง 3 อย่าง เวลาออกไปขาย 50 กิ โลกรัม
กันไว้เลย 10 กิโลกรัม เอาไว้ให้ชิม”
พี่ยิ่ง คือเกษตรกรอี กคนที่ทดลองปลู กสตรอว์เบอร์รี่
ตั้ งแต่แรกเริ่ มเล่ าว่ า ตอนเกษตรภูเรื อมาส่ งเสริ มปลูก
สตรอว์เบอร์ รี่ ชาวบ้านปลูกกันงามมาก แต่ไม่มีใครทำ�ตลาด
ไม่มีคนซื้อ หลายคนจึงปล่อยทิ้ง ตัวเองคิ ดว่าสตรอว์ เบอร์รี่
เป็นสิ่งมี ค่า พอได้ ผลผลิตจึ งเก็ บมาแพ็คไปขายที่ตลาด
ด่านซ้าย
“จำ�ได้เลยไปขายสตรอว์เบอร์ รี่ครั้งแรกได้ เงิน 600
บาท ดีใจ กำ�แล้ วกำ�อีก ตอนนั้ นนึกในใจ ถ้าขายได้วั นละ
600 บาท เดือนนึ งได้เท่าไรนะ คิ ดว่าเออ…ถ้าสองวั น
ออกที ก็ได้วันละ 300 เดือนนึงเกือบหมื่น เยอะนะ”
หลังจากนำ �ร่องปลูกเองขายเองได้ประมาณ 3 ปี
พ.ศ.2538 นักวิชาการจาก สวทช. จึงได้ปรึกษากับนักขาย
มือทองให้ ช่ วยทำ �การตลาด โดยพี่ยิ่ งตกลงรับซื้ อ
สตรอว์เบอร์รี่จากชาวบ้านในราคากิโลกรัมละ 30 บาท
“แรกๆ ไปนั่งเช่าที่วางขาย ตอนหลั งเริ่มหาคนรั บ
ฝากขาย เอาของมาให้ทุกอย่าง ให้เขาแพ็คละ 5 บาท ถ้า
ขายได้ ถ้าขายไม่หมดพี่รับคืน เขาก็เอา ตอนหลังเลยเอา
ไปส่งแทนไปนั่ งขายเอง ตั้งแต่ตลาดด่านซ้าย ไปตลาด
ภูเรือ ตลาดเมืองเลย ถ้าเป็ นคนที่เราไม่รู้จัก ขายไปเลย
แพ็คละ 20 บาท เอาไปลองขาย ถ้าขายไม่ หมด รอบหน้า
เอามาคืนได้ แต่วั นนั้นซื้อขาดไปก่อน ในที่สุดก็ ไม่ต้อง
เป็นแม่ค้ านั่งขาย วิ่งส่งอย่างเดียว”
36